اخلاق مرد. زنده باد اخلاق

امرو ز 13خرداد ماه، دقیقا یک سال از آن مناظره معروف می­گذرد.

روزی که اخلاق مرد.

نتیجه همین اتفاق برای من بسیار بزرگ بود.

وقتی مناظره تمام شد با خودم ثانیه شماری را روشن کردم. معیار بسیار بزرگی به دستم افتاد تا شناختم را از خیلی چیز­ها تکمیل کنم.

از حکومت و نظام و امید برای اصلاح نابسامانی­های بسیارش گرفته تا مردم کشورم و حتی تمام آن­هایی که می­شناختم و دوست بودم و رابطه­ای با آن­ها داشتم.

تمام مردم برای من به دو دسته تقسیم شدند و این دو دسته شدن، تأثیر زیادی هم بر روی روابطم گذاشت.

از بحث انتخابات و مشروعیت آن و حوادث بعد از آن هم که بگذریم "بعد از همان مناظره" دیگر می­توانم با جرأت بگویم:

"من آین آقایی را که می­گویند رئیس جمهور است را با تمام کسانی که به او رأی دادند و تمام کسانی که از او حمایت کردند و تمام کسانی که در برابرش سکوت کردند را قابل قبول برای داشتن قدرت در کشورم نمی­دانم. اینان مشروعیت ندارند."

حتی به هیچ وجه مایل به دوستی یا داشتن هر نوع رابطه صمیمی نیز نیستم. از برگترینشان گرفته تا کوچکترینشان.

از خیلی از آن­ها بدم هم می­آید.

همه­شان را خیانت­کار میدانم. چه آن­هایی که از بلایی که بر سر اخلاق آمد خبر داشتند و چه آنانی که فقط فرستنده گونی­های سیب­زمینی را می­دیدند. به من و کشورم و تاریخ خیانت کرند. دانسته یا ندانسته.

اما به پیشنهاد دوستی عزیز این جمله را برای امروز (با کمی تغییر رنگ) می­پسندم.

ادب مرد به ز دولت اوست.

ادب مرد به ز دولت اوست.

ادب مرد به ز دولت اوست.