و آنک آن دشمن

چند وقت پیش بود که سخنان پرزیدنت اوباما در مراسم افطار در کاخ سفید را که در اول سپتامبر 2009 برگزار شد (+) را دیدم و به فکر فرو رفتم.

همان کسی که بارها و بارها از دشمنیش با اسلام و مسلمانان شنیده بودم (و البته میشنوم) از چیزهایی درباره اسلام گفته بود که هنگام خواندنش نمیتوانستم پلک بزنم.

اولش از دو مسلمان (کیت الیسن و آندره کارسن) که برای اولین بار در کنگره به اشتغال در آمده اند نام برد و بعد چند داستان را درباره چند مسلمان آمریکایی که باعث افتخار کشورشان شده بودند و ...  

میگفت: "همانگونه ما می دانیم، اسلام بخشی از آمریکا است و جامعۀ مسلمانان آمریکایی، مانند شهروندی فراگیرندۀ آمریکایی، دارای پویایی و گوناگونی خارق العاده است، با خانواده هایی که قدمتشان به نسل ها باز می گردد و با مهاجران تازه، با مسلمانانی از نژادها و قومیت های بی شمار و با ریشه هایی در هر گوشه از جهان.

در واقع، یاری های مسلمانان به ایالات متحده پردامنه تر از آن است که بتوان آنها را به فهرست درآورد، زیرا مسلمانان آمریکایی سخت با بافت جوامع ما و کشور ما در هم آمیخته اند. مسلمانان آمریکایی در فعالیت های کسب و سرمایه و تفریحات، در هنرها، در ورزشها؛ در دانش پزشکی؛ موفقند. بالاتر از همه، آنها پدران و مادرانی موفق، همسایگانی خوب و شهروندانی فعالند."

میگفت: "ادیان همه در برگیرندۀ حقایقند. در میان آن حقایق پیگیری صلح، و منزلت موجودات انسانی است. این همیشه باید اساسی را که ما بر پایۀ آن زمینۀ مشترکی می یابیم تشکیل دهد. و به همین سبب است که من از این که امشب نه تنها چنین شمار بزرگی از مسلمانان برجسته و نمایندگان هیئت دیپلماتیک، بلکه نیزمردمی از ادیان گوناگون- مسیحیان، یهودیان، هندوها – به ما پیوسته اند، بسیارخشنودم."

میگفت: "پس ما امشب یک دین بزرگ و تعهد آن را به دادگری و پیشرفت گرامی می داریم. به بزرگداشت دستاوردهای مسلمانان آمریکا و الگوهای مثبتی که بسیاری از آنان طی زندگی خود ارائه داده اند می پردازیم. و بار دیگر خود را برای کوشش به منظور ساختن دنیایی بهتر و امیدوارتر وقف می کنیم."

مثل اینکه امسال هم همین جمعه گذشته، همان مراسم دوباره تکرار شده. (+)

امسال اوباما خبر از ساخ یک مسجد و یک مرکز فرهنگی اسلامی در نزدیکی "گرند زیرو" (همان محل برج های معروف دوقلو) داده و این قضیه را یکی از مصادیق بارز آزادی مذهبی در ایالات متحده قلمداد کرده است.

گفته: "این اصل که این کشور (آمریکا) به روی مردم از هر مسلکی باز است و دولت با آنها رفتار متفاوتی نخواهد داشت، بخش مهمی از هویت ماست."

.

.

.

این گفته ها را که در کنار سخنرانی معروف اوباما درقاهره مصر میگذارم، یاد قسمتی از نوشته معروف تاجزاده (پدر مادر ما باز متهمیم) میافتم که درباره آمریکا گفته بود که ما باید باور کنیم که آمریکای امروزی با آن آمریکای کودتاگر دوره مصدق بسیار فرق دارد.

.

.

.

............................

راستی امروز نودمین سالگرد امضای  نوزدهمین متمم قانون اساسی آمریکاست.(+)

همان متممی که بر اساس آن تمام زنان آمریکا برابر با مردان آن کشور حق رأی یافتند.

جنبشی که برای اولین بار در سال 1848 در ایالات متحده به یک جنبش اجتماعی تبدیل شد و جهان را برای تغییری بسیار بزرگ کلید زد.

اولین کشور در به رسمیت شناختن این حق، نیوزیلند بود و آخرین کشورهایی هم که هنوز این حق را به رسمیت نشناخته اند، عربستان سعودی، واتیکان، برونئی و بوتان هستند.

در ایران در سال ۱۳۲۲ طرح اعطای حق رای به زنان از سوی نمایندگان حزب توده در مجلس ارائه شد و در سال 1962 با تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی در هیئت دولت، زنان برای نخستین بار اجازه شرکت در انتخابات و نامزد شدن را پیدا کردند که البته با مخالفت های بسیاری از علما که با حمایت طلاب و بزرگان اصناف و تشکیل جلسه هایی در قم و فرستادن تلگراف (این مورد بسیار خاصاست) (+) به محمدرضا شاه پهلوی، این حق مردم به رسمیت شناخته شد.(+)